Osmanlı hamamları, tarihçiler tarafından mimari başyapıtlar olarak kabul edilir. Aynı zamanda temizliğin bir ‘ibadet’ olarak algılanması nedeniyle, hamamlar erkekler için bir tür kutsiyet içeren mermer tapınaklardı. Bir yandan memleket meselelerini konuşurken, diğer yandan buhar altında gevşer; ardından camiye gider ve ibadet ederlerdi.
Kadınlara gelince, onların sosyalleş meye ve dedikodu yapmaya ihtiyaçları vardı. Bu yüzden hamamlar onlar için işli havluları ya da kişisel eşyalarıyla gösteriş yapabilecekleri bir yer oldu. Kadınların evlilik öncesinde ve doğum sonrasında olduğu gibi yıkanmak isteyecekleri türlü durumlar vardı. Kayın-valideler içinse, oğullarına uygun kız bulabilecekleri en isabetli yerler arasındaydı hamamlar. Eskiden kayınvalidelerin gelinleri için söyledikleri şöyle bir söz vardı, bilir misiniz : “Şu gelini bir de hamam da görelim!” Genç kızların sağlıklı olup olmadığına burada karar verilirdi.
Yakışıklı tellaklar erkeklere, cariyeler ise kadınlara masaj yapardı. 17. yy’da yaşayıp, tüm dünyayı gezdikten sonra gördüklerini ‘Seyahatname’ adlı kitabında derleyen tarihi figür Evliya Çelebi’ye göre, o sırada ülkede 4536 hamam vardı. Osmanlılar, Roma hamamlarından öylesine etkilenmişlerdi ki, her yere bir hamam inşa ettirmiş ve kendi kültürlerine uyarlamışlardı customized tour bulgaria.
Yıkanma merasimi
Yıkanmak, şimdikine kıyasla uzun saatler alıyordu. Kadınların zamanı boldu ve aksesuarları neredeyse sonsuzdu: Hamam tası, rölyeflerle süslenmiş bir maşrapa, kese bezi, peştamal, bitkisel sabunlar, doğal yağlar, sabun kutusu, sabun bezi, el aynası, bir tarak, tarak ve mücevher kutusu, takunyalar, ponza taşı ve sürülmesi uygun bulunan tek esans, gülsuyu. Bunların tümü, kadının statüsüne göre değişiyordu Nostaljik bir kahve takımı.
Tüm diğer el işi kumaşlar gibi, gelinlik de gelinin yeteneğinin ölçütüydü. Osmanlı gelinlikleri, 18.yy’ın sonunda kendini gösteren Avrupa etkilerinden önce, koyu kırmızı, pembe ve mor gibi Canlı renklerdeydi.
